سیستم اعلام حریق آدرس یاب:

سیستم آدرس یاب قادر است پیام را از محل هر یک از آشکارسازها و یا شستیها تشخیص دهد. بنابراین به دلیل نشان دادن مرکز دقیق تر آتش، نسبت به سیستم معمولی برتری دارد، زیرا فقط آژیر مدار یا بخشی که پیام آن به مرکز رسیده است و آژیر مرکزی در محل تابلوی کنترل به صدا در می آید و آژیر سایر بخشها یا مدارها به کار نمی افتند.

مزایای دیگر این سیستم به نوع آشکارسازها و تابلوی مرکزی به کار رفته بستگی دارد. آشکارسازها می توانند به سه گروه تقسیم شوند: 1- آشکارسازهای دو وضعیتی: آشکارسازهای دو وضعیتی در «شرایط عادی» و «شرایط آتش» دو خروجی متفاوت ارائه می دهند. 2- آشکارسازهای چند وضعیتی: آشکارسازهای چند وضعیتی در شرایط عادی، شرایط آژیر آتش یا سایر شرایط غیرعادی، یکی از چند وضعیت خروجی را ارائه می دهند. سیسیتم آدرس یاب با آشکارسازهای چند وضعیتی می تواند در مورد مسائل مهم پیش آگاهی ارائه دهند که چنانکه تحلیل شود، اعلام خطر اشتباهی را تاحدی کاهش می دهد. 3- آشکارسازهای قیاسی (آنالوگ): آشکارسازهای قیاسی با ارائه خروجی قیاسی یا دیجیتال مقدار شرایط احساس شده را نمایش می دهند. در نتیجه این آشکارسازها اعلام کننده آتش نیستند، بلکه اطلاعات را به قسمت دیگری می فرستند تا در آنجا وضعیت آتش، غیر آتش و یا عیب دستگاه تشخصی داده شود. دستگاه ریزپرداز مرکزی سیستم قیاسی، اطلاعات قیاسی را با آستانه از پیش تعیین شده مقایسه می کند. در نتیجه همانند سیستم آدرس یاب به ندرت دچار اشتباه می شود. اگر تغییرات اطلاعات قیاسی با تغییرات قبلی اطلاعات قیاسی مقایسه شوند، اعلام خطر اشتباهی به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. مزیت سیستمهای پیشرفته به خاطر عملکرد تابلوی کنترل مرکزی است. این تابلوها معمولا دارای برنامه های کامپیوتری از پیش تعیین شده برای مشخص کردن پیامهای وضعیت آتش هستند. سیستمهای آدرس یاب بسته به نوع تابلوی کنترل مرکزی می توانند به صورت شعاعی یا حلقوی، سیمکشی شوند. با نصب کاراندازها و آژیرها در مدارهائی که کلا شعاعی یا حلقوی اند هزینه تاسیسات کاهش می یابد.